Όταν αυτοπεποίθηση συγχέεται με την υπεροψία

Οι διαφορά ανάμεσα στις 2 αυτές έννοιες είναι λεπτή, και τα όρια διαφορετικά για κάθε άνθρωπο.
Αλλιώς το αντιλαμβάνομαι εγώ και αλλιώς εσύ. Εγώ δεν θεωρώ τον άνθρωπο που προβάλλεται, υπερηφανεύεται και είναι χαρούμενος με τον εαυτό του, ξιπασμένος. Αν είναι υπερόπτης, υπερβολικός και ενοχλητικός τότε ναι. Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον ο οποίο δεν θέλει να προβάλλει τον εαυτό του, αν έχει κάτι όμορφο πάνω του, δεν έχει το δικαίωμα να είναι (υ)περήφανος για αυτό? Είναι στην φύση του ανθρώπου να μοιράζεται ό,τι θεωρεί καλό, όπως κάνουμε όλοι όταν έχουμε κατορθώσει μία κάποια αξιόλογη πράξη. Από το άλλο άκρο αν αυτή η αλαζονεία επαναλαμβάνεται συνεχώς σε σημείο που μετατρέπεται το άτομο σε απεχθές, αξίζει κάθε χαρακτηρισμό.
Επιπλέον, ναι μεν η μετριοφροσύνη και η ταπεινότητα είναι αρετές, αλλά μεταξύ μας και ποιος δεν θα ήθελε να υπερηφανευτεί για κάτι το οποίο θεωρεί σπουδαίο?
Προσωπικά, δεν χάνω ευκαιρία να ενισχύσω τον εαυτό μου, σε λογικά πάντα πλαίσια, και δεν μπορώ να συγκρατηθώ σε περιπτώσεις όπως για παράδειγμα αν τελικά αποδεικνύεται ότι έχω δίκιο, να πω ''Το Ήξερααα''. Αυτή η ικανοποίηση είναι ανακουφιστική και ηδονική...

Στα αρχαία το ψώνιο (κυριολεκτικά, με την έννοια του προϊόντος είναι Ώνιο)

Και για να κλείσουμε να ένα sound track τελείως creepy...   τελείως UFO
100% μόλις το ακούσετε θα σκεφτείτε Α.Τ.Ι.Α., U.F.O., Λιακόπουλο, Star Τreck και κάποιον να σας παρακολουθεί..


/blur