Mάζα πέρα από το άτομο

    Είναι γεγονός πως ο άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά όταν βρίσκεται μόνος του, και διαφορετικά όταν είναι μέρος ενός τεράστιου συνόλου, γνωστού και ως μάζα ή όχλου. Διότι εκεί βγαίνουν τα πραγματικά αισθήματα και οι ορμές του καθενός, αφού νιώθει μια ασφάλεια ότι δεν θα πιάσουν εμένα, και ούτως ή άλλως το εξαγριωμένο πλήθος σου μεταφέρει τον θυμό. Σε ένα συλλαλητήριο, αν ο ομιλητής πει κάτι το οποίο θίγει το κοινό, αυτό αμέσως θα ξεσηκωθεί και θα βγουν στην επιφάνεια ορμέμφυτες συμπεριφορές. Με τις λιγοστές γνώσεις μου πάνω στην ψυχολογία και βασιζόμενη σε όσα έχω ακούσει, έχω διατυπώσει μία άποψη πάνω σε αυτό το θέμα. Πως η μάζα είναι ανεξέλενκτη. Ορδές ανθρώπων, που είτε πανηγυρίζουν, είτε εξαγριώνονται, δεν μπορούν να συγκρατηθούν από τον εαυτό τους, πόσο μάλλον από κάποιους άλλους. Δημιουργείται ένα αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ των αγνώστων και τους συνδέει ο κοινός σκοπός.

Ο φαινομενικά σοβαρός μπορεί να είναι αυτός που θα ξεσηκωθεί περισσότερο. Είναι όντως παράλογο αυτό το φαινόμενο, απόλυτα κατανοητό από την άλλη. Ο καθένας έχει βιώσει ανάλογες εμπειρίες στην τάξη, σε συνέδριο ή οπουδήποτε αλλού μπορεί να παρασυρθεί από τους άλλους. Όσοι συμμετέχουν σε ανάλογα γεγονότα αναπολούν μετά τις πράξεις τους (όχι αναγκαστικά ακραίες) και δεν πιστεύουν στον εαυτό τους, πως παραφέρθηκαν, πως μπόρεσαν να υποκύψουν, να παρασυρθούν και να αλλάξουν παντελώς την εικόνα που είχαν για τον εαυτό τους. 

Μήπως αυτή είναι η κανονική φύση του ανθρώπου? Ο πρωτόγονος ζει ακόμα και όσο και να προσπαθούμε να τον σπρώξουμε πίσω, αυτός βγαίνει στην επιφάνεια? Είναι όλα κρυφές επιθυμίες και πάθη? Μπορεί.

Παράθεση από τα λόγια του Jose Ortega y Gasset:

Our firmest convictions are apt to be the most suspect; they mark our limitations and our bounds. Life is a petty thing unless it is moved by the indomitable urge to extend its boundaries.

 

Μετάφραση: οι πιο δυνατές πεποιθήσεις μας τυχαίνει να είναι και οι πιο ''ύποπτες'': καθορίζουν τα όρια και τους περιορισμούς μας. Η ζωή είναι ένα ασήμαντο πράγμα αν δεν κινείται από την αδάμαστη ανάγκη να επεκτείνει τα όριά της...

 

Είναι προφανές λοιπόν ότι δεν είναι υγιές να αποθηκεύουμε πράγματα στην ψυχή μας και το να εκφράζεται κάποιος του προσφέρει μεγάλη γαλήνη. Γιατί είναι πολύ πιθανόν να εξωτερικευθούν όλα μαζεμένα μονομιάς με απρόοπτα αποτελέσματα. 

 

 

Ζώδια. Αλήθεια?

  Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω ποια στάση να κρατήσω απέναντι σε αυτό το αμφιλεγόμενο θέμα. Είναι όντως παράλογο να μπορείς να προβλέψεις ανθρώπινες συμπεριφορές και γεγονότα με βάση τον διαστημικό χάρτη. Είναι ένας ακόμη κλάδος της (παρα)ψυχολογίας? Και δηλαδή αυτός που έχει γεννηθεί την ίδια μέρα και ώρα με μένα έχει τα χαρακτηριστικά μου, τα κουσούρια μου και βιώνει ό,τι βιώνω και γω? Και από ηθικής πλευράς είναι σωστό να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους και με βάση το ζώδιο να τονίζουμε τα αρνητικά τους? Είμαι δίδυμος αλλά δεν είμαστε διπρόσωποι και επιπόλαιοι. Και βασιζόμενοι σε αυτές τις δώδεκα προβλέψεις (όσες και τα ζώδια δηλαδή), μειώνεται η ποικιλία των εμπειριών και δισεκατομμύρια άνθρωποι, ανήκουν σε μία από αυτές τις ομάδες με τα αντίστοιχα βιώματα- εμπειρίες- χαρακτηριστικά. Πολλοί όμως έχουν πιστέψει σε αυτά και ζουν τη ζωή τους όπως αυτά προβλέπουν. Αποκλείουν ερωτικούς συντρόφους μόνο και μόνο τα ζώδια δεν είναι συμβατά και ο αστρολόγος λέει ότι δεν ταιριάζουν.

 Από την άλλη, από προσωπική μου εμπειρία, έχω όντως παρατηρήσει ότι πολλές φορές πράγματι πέφτει μέσα! Εκπλήσσομαι από την μία, από την άλλη δε, κρατώ και τις επιφυλάξεις μου όταν αναφέρει πως κακά γεγονότα επρόκειτο να μου συμβούν, το οποία και ποτέ δεν έχουν βγει αλήθεια. Μήπως από τη στιγμή που αναφέρει ότι θα διανύσω μία τυχερή και κερδοφόρα περίοδο της ζωής μου, αυτομάτως ανεβαίνει η ψυχολογία μου και όντως αποδίδω τόσο καλά? Και αντίστοιχα με την αναγγελία των κακών γεγονότων που ίσως αντιμετωπίσω, μειώνεται η αυτοπεποίθησή μου, στεναχωριέμαι και από μόνη μου προκαλώ την ατυχία? Ελπίζω πως όχι γιατί τότε αυτό το φαινόμενο; αυτή η επιστημονική μέδοθος; απλά βασίζονται στην προσωπική αντίδραση κάθε ανθρώπου στα ίδια γεγονότα... Ίσως οι ελκτικές και βαρυτικές δυνάμεις των πλανητών να επηρεάζουν τα εγκεφαλικά νεύρα και ως (έμμεσο) αποτέλεσμα η αλλαγή στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Δεν μπορώ να ξέρω. Αλλά ειδικά η σελήνη περιτριγυρίζεται από πολλές φήμες - μύθους σχετικά με την επίδραση της στη γη. Τυχαία η γυναικεία περίοδος είναι ανά τακτά χρονικά διαστήματα, όσο και του σεληνιακού κύκλου (περίπου 29 ημέρες); Και ο μύθος του λυκανθρώπου που σεληνιάζεται, μεταμορφώνεται και αλλάζει;

Όλα αυτά τα λέω διότι πολλοί άνθρωποι βασίζουν τη ζωή τους στις ζωδιακές προβλέψεις. Είχα δει σε γνωστή ιατρική σειρά, ένα περιστατικό κατά το οποίο μία γυναίκα δεν ήθελε να υποβληθεί σε χειρουργείο μόνο και μόνο επειδή το ζώδιο δεν θεωρούσε τις συνθήκες ευνοϊκές, διακινδύνεψε τη ζωή της θεωρώντας ως ασφαλή την γνώμη του αστρολόγου και όχι του γιατρού. Άλλο παράδειγμα είναι η υπογραφή συμβολαίων ή οι αγορές, πολλές από τις οποίες αναβάλλονται λόγω ''ζωδιακής απαγόρευσης''. 

Προτιμώ να κρατήσω μία ουδέτερη στάση, τονίζοντας και τα θετικά και τα αρνητικά, μη θέλοντας να επηρεάσω κανέναν. Αυτή είναι η άποψη της Kat...

Η προσωπικές εμπειρίες του καθενός θα του φανερώσουν τι πρέπει να θεωρεί ως βάσιμο και τι ως αβάσιμο. :) :)

Όταν αυτοπεποίθηση συγχέεται με την υπεροψία

Οι διαφορά ανάμεσα στις 2 αυτές έννοιες είναι λεπτή, και τα όρια διαφορετικά για κάθε άνθρωπο.
Αλλιώς το αντιλαμβάνομαι εγώ και αλλιώς εσύ. Εγώ δεν θεωρώ τον άνθρωπο που προβάλλεται, υπερηφανεύεται και είναι χαρούμενος με τον εαυτό του, ξιπασμένος. Αν είναι υπερόπτης, υπερβολικός και ενοχλητικός τότε ναι. Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον ο οποίο δεν θέλει να προβάλλει τον εαυτό του, αν έχει κάτι όμορφο πάνω του, δεν έχει το δικαίωμα να είναι (υ)περήφανος για αυτό? Είναι στην φύση του ανθρώπου να μοιράζεται ό,τι θεωρεί καλό, όπως κάνουμε όλοι όταν έχουμε κατορθώσει μία κάποια αξιόλογη πράξη. Από το άλλο άκρο αν αυτή η αλαζονεία επαναλαμβάνεται συνεχώς σε σημείο που μετατρέπεται το άτομο σε απεχθές, αξίζει κάθε χαρακτηρισμό.
Επιπλέον, ναι μεν η μετριοφροσύνη και η ταπεινότητα είναι αρετές, αλλά μεταξύ μας και ποιος δεν θα ήθελε να υπερηφανευτεί για κάτι το οποίο θεωρεί σπουδαίο?
Προσωπικά, δεν χάνω ευκαιρία να ενισχύσω τον εαυτό μου, σε λογικά πάντα πλαίσια, και δεν μπορώ να συγκρατηθώ σε περιπτώσεις όπως για παράδειγμα αν τελικά αποδεικνύεται ότι έχω δίκιο, να πω ''Το Ήξερααα''. Αυτή η ικανοποίηση είναι ανακουφιστική και ηδονική...

Στα αρχαία το ψώνιο (κυριολεκτικά, με την έννοια του προϊόντος είναι Ώνιο)

Και για να κλείσουμε να ένα sound track τελείως creepy...   τελείως UFO
100% μόλις το ακούσετε θα σκεφτείτε Α.Τ.Ι.Α., U.F.O., Λιακόπουλο, Star Τreck και κάποιον να σας παρακολουθεί..


/blur

Tipς για να θυμάμαι

Το ξέρω ότι είναι άσχετο ποστ, αλλά ποτέ δεν έβλαψε κανέναν μία συμβουλή! ;)
Είναι πολλές οι φορές που πρέπει να θυμάμαι πολλά πράγματα, ή ένα δύο και πολύ σημαντικά. Οπότε εφαρμόζω μία από τις παρακάτω μεθόδους:

1. Το γράφω στο δεξί μου χέρι, (ή σε όποιο χέρι βολεύει τον καθένα, καλύτερα όμως σε αυτό με το οποίο δεν γράφεις για να το δεις γρήγορα)
2. Πριν πάω για ύπνο το γράφω σε ένα χαρτί και το ακουμπώ, πάνω στο γραφείο, ή το βάζω μέσα στο συρτάρι με τα ρούχα, κάπου δλδ που σίγουρα θα κοιτάξω.
3. Φοράω το ρολόι μου στο δεξί χέρι, στο αντίθετο από αυτό που έχω συνηθίσει. Πολύ αποτελεσματικό...
4. Έχω ένα μπλοκάκι όπου γράφω τι πρέπει να θυμηθώ, κυρίως είναι το πρόχειρο τετράδιο του σχολείου.
5. Το γράφω στο κινητό, είτε στο μέμο αν δεν είναι επείγον, είτε πάνω στην main screen αν πρέπει να το δω άμεσα.
6. Στα Vista, υπάρχει το windows sidebar, πλευρική εργαλειοθήκη, όπου υπάρχουν ψηφιακά post-it και μπορείτε να σημειώνετε. Εγώ το έχω απενεργοποιήσει για να μην τρώει πόρους.

  Βέβαια, αρκεί κάποιος να μπορεί να θυμηθεί μετά τι ήταν αυτό που έπρεπε να θυμηθεί, αλλιώς δεν έχουν νόημα. (το τονίζω γιατί το έχω πάθει, και ακόμα παιδεύομαι να θυμηθώ τί ήταν μία σημείωση που είχα γράψει μια φορά πριν κοιμηθώ, σε δικιά μου κωδική γλώσσα)
Για να ενεργοποιήσετε το windows sidebar, πηγαίνετε έναρξη, εκτέλεση- γράψτε sidebar και πατήστε enter.  (windows vista).