Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στο λύκειο είναι το πόσο μεγάλοι είναι αυτοί της τρίτης Λυκείου. Εντάξει δεν είμαι και 1,80 αλλά μου φαίνονται τεράστιοι, και ειδικά οι παλαιότεροι μαθητές.
Επίσης, όσον αφορά το μαθήματα, μας ρωτάνε συνεχώς για την άποψή μας. Εδώ τους ενδιαφέρει η άποψή μας για την ιστορία, για το εκπαιδευτικό σύστημα, τη παγκοσμιοποίηση κ.α. Αυτό είναι καλό, διότι εκφράζομαι, ακούω και συλλέγω απόψεις, ώστε να διαμορφώσω μία σφαιρική άποψη, αναλυμένη από όλες τις πλευρές και πιθανόν να αλλάξω γνώμη για ένα θέμα, πολύ δύσκολα βέβαια, αλλά δεν αποκλείεται. Από την άλλη βαριέμαι να ακούω τι πιστεύει ο μαντράχαλος 3 θρανία δεξιά για την ανταλλακτική αξία των εμπορευμάτων ή για τα μεταλλαγμένα...
Οι κανόνες ενδυμασίας έχουν γίνει πολύ πιο αυστηροί, όχι με την έννοια της ευπρέπειας, αλλά της μόδας διότι κρίνεσαι και για το μικρότερο βραχιολάκι που φοράς, και αν εντοπίσει η fashion police ένα παράπτωμα πάνω σου, σημαδεύεσαι τόσο καιρό, ανάλογα με την σοβαρότητα του.
Ξανάγινα πρωτάκι -.- Πάνω που ήμουν τρίτη, πείραζα τα μικράκια, τους έπαιρνα τη σειρά στην καντίνα και τα έκανα ό,τι ήθελα, πάλι από την αρχή, άλλα 3 χρόνια.
Το καλύτερο όμως είναι ότι επιτέλους ζεις την μικρογραφία της πραγματικής κοινωνίας. Υπάρχει και ο καπνιστής, και ο αλκοολικός, και οι ''πεταχτές'' και οι γόησσες και οι διαβαστερές. Κανείς δεν είναι όπως φαίνεται, δεν ξέρεις πώς μπορεί να εξελιχθεί ο καθένας και πώς θα έρθουν οι καταστάσεις. Μπορεί ο πιο αδιάφορος να είναι τυχερός και να πέσει στις εξετάσεις το μόνο κείμενο που στρώθηκε να διαβάσει καθώς φόρτωνε η πίστα στο Call of Duty.
Ξέρω ότι είμαι ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο μου, και αν και δεν είμαι ακόμα σίγουρη για το ποιος είναι και τι θέλω να κάνω στη ζωή μου, το νιώθω πως θα κάνω την σωστή επιλογή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου