Psycological messages μέσα από το καλοκαίρι μου :)

Αυτό το καλοκαίρι, αν και ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που έχω συνηθίσει τα τελευταία Χ χρόνια, γνώρισα έναν καινούργιο τρόπο ζωής και διασκέδασης που δεν περιλαμβάνει πισίνα ξενοδοχείου. Όλα αυτά διότι ήρθε και αυτό να προστεθεί στην ήδη βεβαρημένη (κατ' εμέ) ζωή μου, το εξοχικό. Και επειδή είναι σχετικά κοντά από το ''κανονικό'' σπίτι, έχει ήδη γίνει booking στα υπόλοιπα ελεύθερα ΣΚ της ζωής μου (ή για  όσο θα εξαρτώμαι από του γονείς μου ;] ). Οι μέρες που καθόμουν στο σπιτάκι μου, δεν έκανα ΤΊΠΟΤΑ και ήμουν χαλαρααά, τελείωσαν. Δεν πρόκειται να γροικήσω άλλο πια. 

On the other hand, είμαι πάνω στην θάλασσα, στην παραλιακή έχω δίπλα μου πολλές καφετέριες και είναι με λίγα λόγια, η χαρά του εφήβου..
 

   Το κακό είναι ότι δεν έχω δικτυωθεί και δεν έχω αποκτήσει παρέες και φιλίες (ακόμα). Όλη μέρα με μαμά και μπαμπά με έκανε να πεθυμίσω το σχολείο μερικές φορές. ΑΊΣΧΟΣ. Επιδόθηκα και σε ένα καινούργιο ''χόμπι'', την λύση σταυρόλεξων. Ενώ παλιά τα σνόμπαρα, κατάλαβα την αξία τους ως χρονοσκοτώστρες (ωραία λέξη btw, μόλις μου ήρθε). Μέχρι τώρα το καλοκαίρι μου φαίνεται τόοσο συναρπαστικό... Και κατά έναν περίεργο τρόπο ήταν!

   Τέcπα, ο τίτλος του θέματος κολλάει στο ακόλουθο: Και ενώ η  περιοχή σφύζει από παιδιά της ηλικίας μου (αλλά και (υπό)πολλαπλάσια της ηλικίας μου), κοινώς απ' όλα έχει ο μπαξές, δεν έκανα γνωριμίες, νιώθω άγχος και αμηχανία και μόνο που βάζω στο μυαλό μου την ιδέα να πάω να μιλήσω σε παιδιά της ηλικίας μου, πόσο μάλλον σε μεγαλύτερα. Για τα μικρότερα δεν έχω πρόβλημα, αυτά τα πειράζω anyway :p. Ναι, είναι αλήθεια, δεν είμαι τόσο κοινωνική και καλή στη δημιουργία φιλιών, νιώθω ότι δίνω λάθος εντύπωση, αλλά μόλις με γνωρίσεις λίγο είμαι πολύ σούπερ κοριτσάκι :D Τι στο καλό? Έχω ξεχάσει πώς να συνδέονται 2 ή περισσότερα άτομα με φιλία?! Αυτό μου θυμίζει ένα geek joke, καθαρό PC nerdιστικο: I'm not antisocial, just not user friendly.=) Παραδέχομαι ότι θυμάμαι το γνωστό '' Έι, κοριτσάκι? Θες να γίνουμε φίλες>? '' Αυτό παραπάει...
Πάντως δεν είμαι η μόνη, πολλά νέα παιδιά αντιμετωπίζουν δυσκολία στην εκδήλωση της κοινωνικότητάς τους σε άγνωστα μέρη. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι τους διακατέχει ο φόβος του ότι δεν είναι αντάξιοι των απαιτήσεων της παρέας αφού δεν είναι προικισμένοι με την τέλεια εξωτερική εμφάνιση και δεν θα ταιριάξουν. Και εγώ πολλές φορές αναλώνομαι στην δημιουργία μιας καταπληκτικής πρώτης εντύπωσης και μετά καταλαβαίνω ότι δεν είναι αυτά αναγκαία, αφού συμπεραίνουμε ότι καλύτερα να εμφανίζονται τα κουσούρια στην αρχή παρά στη μέση (που φαινομενικά θα οδηγήσει στο τέλος)...