Η έμπνευση γεννήθηκε ώρα ιερή, την ώρα του φαγητού. Καθώς έτρωγα το τοστ που με τόσο κόπο έφτιαξα, σκεφτόμουν αν έπρεπε πρώτα να φάω το γύρω γύρω και να αφήσω το καλό κεντρικό κομμάτι για το τέλος ή να φάω από τη μία άκρη στην άλλη κανονικά...
Στην πρώτη περίπτωση θα τελείωνα το γεύμα μου με την ευχαρίστηση ότι έφαγα τελευταία την καρδιά (αν και θα είχε κρυώσει ως ένα βαθμό μέχρι να τελειώσω τα πέριξ ψωμάκια)
Στη δεύτερη περίπτωση θα είχα φάει κόρα-καρδιά-κόρα, το ωραίο όμως κομμάτι θα ήταν πιο ζεστό και δεν θα είχα μπουχτίσει από το πολύ γύρω ψωμί.
Προφανώς η όρεξη για φιλοσοφία ήταν μεγαλύτερη της πείνας, ενώ τα μαθηματικά που πρωτύτερα είχαν μονοπωλήσει το χρόνο μου, έσυραν στη σκέψη μου τον αριθμό 18, και πώς μπορείς να φτάσεις σε αυτόν από 2 ''οδούς'', 9+9 ή 10+8...
Από τη μία έχεις μια διακύμανση 2ης τάξης (η διαφορά 10-8=2) με τη ζυγαριά να γέρνει, ενώ από την άλλη ισορροπία..
Τί είναι όμως καλύτερο, και δεν αναφέρομαι σε αλγεβρικές πράξεις αλλά σε στάση ζωής. Τα ''αναταραχώδη'' βιώματα, τα έντονα συναισθήματα χαράς (καραδοκεί όμως έντονη λύπη), ή η ατάραχη γαλήνια πορεία, ένα σταθερό βάδισμα σε ίσιο δρόμο χωρίς εκπλήξεις και απρόοπτα.?
Δίλημμα.. Ο άνθρωπος θέλει την ισορροπία και τη σιγουριά που το 9-9 αντιπροσωπεύει, θέλει την ήρεμη θάλασσα ώστε να μπορεί καθαρά να διακρίνει το νησί που κάνει την εμφάνισή του στον ορίζοντα.
Με μια δεύτερη σκέψη όμως όχι. Πιο ενθουσιώδης φαντάζει η 10- 8 εκδοχή με τα έντονα συναισθήματα να διαδέχονται το ένα το άλλο, υποδεικνύοντας πως μια μεγάλη ανηφόρα τελικά οδηγεί σε μια μεγάλη τσουλήθρα στην άλλη μεριά του βουνού! :D
Το άγνωστο συναρπάζει και παρότι ο άνθρωπος αναζητά το στεγανό, μέσα του αποζητά το απρόοπτο.
Τελικά καλύτερα 9-9 ή 10-8?
Το 9-9 δεν αφήνει περιθώρια δράσης, ο χώρος ανάμεσά του είναι 0, ενώ στο 10-8 είναι 2.
Το ανεβοκατέβασμα αυτό δείχνει ζωή, όπως οι ηχητικές γραμμές ενός τραγουδιού ή ένα εγκεφαλογράφημα ζωντανού ανθρώπου. Η στατικότητα είναι αδράνεια, ακινησία, θάνατος.
Τέλος χρόνου!!! Συνοψίζοντας η πρώτη διαδρομή του τοστ είναι το 10-8 και η δεύτερη το 9-9.. Όπως και να' χει, το τοστ στο τέλος θα φαγωθεί και το χαρτί θα γράφει 18. Το πώς επιλέγει τώρα κανείς πώς θα φάει το τοστ του, είναι δικό του θέμα...
Warning: το παραπάνω ποστ θέλει αφαιρετική σκέψη και φαντασία για να ακολουθήσει ο αναγνώστης τον σπειροειδή συλλογισμό που παρατέθηκε...
Στην πρώτη περίπτωση θα τελείωνα το γεύμα μου με την ευχαρίστηση ότι έφαγα τελευταία την καρδιά (αν και θα είχε κρυώσει ως ένα βαθμό μέχρι να τελειώσω τα πέριξ ψωμάκια)
Στη δεύτερη περίπτωση θα είχα φάει κόρα-καρδιά-κόρα, το ωραίο όμως κομμάτι θα ήταν πιο ζεστό και δεν θα είχα μπουχτίσει από το πολύ γύρω ψωμί.
Προφανώς η όρεξη για φιλοσοφία ήταν μεγαλύτερη της πείνας, ενώ τα μαθηματικά που πρωτύτερα είχαν μονοπωλήσει το χρόνο μου, έσυραν στη σκέψη μου τον αριθμό 18, και πώς μπορείς να φτάσεις σε αυτόν από 2 ''οδούς'', 9+9 ή 10+8...
Από τη μία έχεις μια διακύμανση 2ης τάξης (η διαφορά 10-8=2) με τη ζυγαριά να γέρνει, ενώ από την άλλη ισορροπία..
Τί είναι όμως καλύτερο, και δεν αναφέρομαι σε αλγεβρικές πράξεις αλλά σε στάση ζωής. Τα ''αναταραχώδη'' βιώματα, τα έντονα συναισθήματα χαράς (καραδοκεί όμως έντονη λύπη), ή η ατάραχη γαλήνια πορεία, ένα σταθερό βάδισμα σε ίσιο δρόμο χωρίς εκπλήξεις και απρόοπτα.?
Δίλημμα.. Ο άνθρωπος θέλει την ισορροπία και τη σιγουριά που το 9-9 αντιπροσωπεύει, θέλει την ήρεμη θάλασσα ώστε να μπορεί καθαρά να διακρίνει το νησί που κάνει την εμφάνισή του στον ορίζοντα.
Με μια δεύτερη σκέψη όμως όχι. Πιο ενθουσιώδης φαντάζει η 10- 8 εκδοχή με τα έντονα συναισθήματα να διαδέχονται το ένα το άλλο, υποδεικνύοντας πως μια μεγάλη ανηφόρα τελικά οδηγεί σε μια μεγάλη τσουλήθρα στην άλλη μεριά του βουνού! :D
Το άγνωστο συναρπάζει και παρότι ο άνθρωπος αναζητά το στεγανό, μέσα του αποζητά το απρόοπτο.
Το 9-9 δεν αφήνει περιθώρια δράσης, ο χώρος ανάμεσά του είναι 0, ενώ στο 10-8 είναι 2.
Το ανεβοκατέβασμα αυτό δείχνει ζωή, όπως οι ηχητικές γραμμές ενός τραγουδιού ή ένα εγκεφαλογράφημα ζωντανού ανθρώπου. Η στατικότητα είναι αδράνεια, ακινησία, θάνατος.
Τέλος χρόνου!!! Συνοψίζοντας η πρώτη διαδρομή του τοστ είναι το 10-8 και η δεύτερη το 9-9.. Όπως και να' χει, το τοστ στο τέλος θα φαγωθεί και το χαρτί θα γράφει 18. Το πώς επιλέγει τώρα κανείς πώς θα φάει το τοστ του, είναι δικό του θέμα...
Warning: το παραπάνω ποστ θέλει αφαιρετική σκέψη και φαντασία για να ακολουθήσει ο αναγνώστης τον σπειροειδή συλλογισμό που παρατέθηκε...
