Το πρώτο μου ποίημα- Ανυπότακτη ηρεμία

Κρύα ατσαλένια νύχτα
ήχοι και φώτα, όλα πενιχρά
ησυχία και σκοτάδι σαν αφρός καλύπτουν το χώρο
Μέσα μου όμως μια παράδοξη βραδινή ζεστασιά
που θωρακίζεται από άγχος και αμηχανία
νιώθω μια νευρική ηρεμία που με παραλύει
θέλω να απελευθερώσω αυτή τη θέρμη από το στήθος μου
αλλά αδυνατώ, δεν καταλαβαίνω αυτό το συναίσθημα
Μπορώ να αισθανθώ τον παλμό της καρδιάς μου
να χτυπά αποφασιστικά σε σημεία του κορμιού μου 
Με εξοργίζει η σταθερότητα του
και η άρνηση του μυαλού να συγχρονιστεί με αυτό το ρυθμό
Όλα συναινούν στον υπνωτισμό της ψυχής και του νου,
γιατί εξεγείρονται εναντίον μου;
Συσπειρώνονται ως πνεύμα και αρχίζουν να τρέχουν.
Σύγχυση. Ακολουθώ και άθελά μου παρασύρομαι στη δίνη 
Σταματώ. Κάποια δύναμη με σπρώχνει προς πολλές κατευθύνσεις ταυτόχρονα
Δε θέλω, δε θέλω να ακολουθήσω τη σκέψη
το σώμα θέλει για μια φορά να αισθανθεί την ατμόσφαιρα εκ των έσω
παλεύω να κοιμίσω το νου και να ξεφύγω.
Αναρωτιέμαι πως είναι ένα συναίσθημα τι γεύση και κίνηση προκαλεί
Το θέλω ακατέργαστο, ωμό, άπλαστο δίχως νοητικές εξιδανικεύσεις και ηθμούς
Ο νευρικός ηλεκτρισμός της σκέψης με τραντάζει, με νικάει
Άγχος και αμηχανία, φρουροί σε συνεχή ετοιμότητα
Νιώθω στρες, έναν εσωτερικό συναγερμό από μακριά
Εκδικητικός ο νους και η ψυχή εγωίστρια
Ακούω ένα όχι και τελικά παραδίνομαι
Κουράστηκα να τρέχω και κυνηγάω 
Ανεβαίνω στο όχημα της σκέψης, ορισμένες φορές είμαι εγώ ο οδηγός
Συνεχίσω το δρόμο απ' τον οποίο μάλλον παρέκκλινα
Τοπία γνωστά και άγνωστα
Συμβιβασμός, υποταγή και μια γαλήνη


 

Τελικά είμαστε όλοι σιχαμένοι

   Σκεφτόμουν πόσο αηδιαστικό είναι να τρως σκύλους και γάτες και πόσο απαίσιο να μασουλάς κατσαρίδες, όπως κάνουν σε χώρες της ανατολής. Όταν όμως σε μία πρόσφατη επίσκεψή μου στο εξωτερικό, πάνω στην κουβέντα με αλλοεθνείς, αναφέρθηκε η λατρεία μου για σαλιγκάρια, γλώσσες αρνιών, έντερα και συκωτάκια, η αντίδραση τους δεν ήταν αυτή που περίμενα.
Τί συνειδητοποίησα: Δεν είμαστε λιγότερο φρικιά από τους Κινέζους που τρώνε τηγανητούς σκορπιούς ή τους Ευρωπαίους Σκανδιναβούς που έχουν κόκκινες τηγανίτες με αίμα γουρουνιού...

    Πριν μιμηθείς την παραπάνω ew-φάτσα, σκέψου φίλε αναγνώστη, η μαγειρίτσα που τρως το Πάσχα είναι γεμάτη έντερα, συκωταριές, κομμάτια καρδιάς και ό,τι άλλο προσθέτει κάθε ελληνικό χωριό. Τα γλοιώδη σαλιγκάρια του αγρού με το ποταμάκι βλέννης που αφήνουν στο πέρασμά τους, αποτελούν έδεσμα αν τους βάλεις σαλτσούλα ή τα τηγανίσεις. Το σούσι που αντιμετωπίζεται με αποστροφή από πολλούς (ίου, ωμό ψάρι?!) είναι κοντινό ξαδελφάκι των παστών (γαύρος, σαρδελίτσα κτλ). Στα παιδάκια δίνουν ψημένο συκώτι για να πάρουν σίδηρο, χωρίς να τους επισημαίνουν πως τρώνε σπλάγχνα, όργανα ζώου και (πρακτικά) όχι κρέας. Όταν περάσει το Πάσχα, από το αρνί περισσεύει το κεφάλι, το οποίο προφανώς δε θα πάει χαμένο. Στο φούρνο με κριθαράκι μαγειρεύεται σαν να είναι μπριζόλα και σερβίρεται με περηφάνια στη μέση της πιατέλας, με τα ματάκια μαρμαρωμένα και θαμπά από το ψήσιμο, ενώ τα δόντια ,αναλλοίωτα, σφραγίζουν το στόμα του ζώου. Ομολογώ πως η γλώσσα είναι ένα από τα νοστιμότερα κομμάτια κρέατος που έχω δοκιμάσει, έχει πολύ ενδιαφέρουσα γεύση (και υφή...). Δεν είναι λίγοι οι καλοφαγάδες που κατασπαράζουν τα τραγανιστά μάτια και ευφραίνονται με τον εγκέφαλο του ζώου, τί να πει κανείς...

Μετά από αυτό το sudden realization έπαψα να ''σοκάρομαι'' όταν ακούω για βραστές αράχνες και σούπες με νυχτερίδες, εδώ στα Ιωάννινα φτιάχνουν βατραχοπόδαρα.! Με ό,τι μεγαλώσαμε, αυτό μας φαίνεται φυσιολογικό... Σε ένα application κινητού με περίεργα facts από όλο τον κόσμο, έλεγε: (μετάφραση) Στην Ελλάδα είναι έθιμο να φτύνει ο ένας τον άλλο επειδή πιστεύεται πως το σάλιο θα εξουδετερώσει τη γρουσουζιά και την κακή τύχη. Ο ξένος συγγραφέας που έκανε την έρευνα σίγουρα παραξενεύτηκε, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες ,φαντάζομαι, που θα διάβασαν αυτή την περιγραφή. Το ''φτύσιμο'' όμως αποτελεί μέρος της καθημερινότητάς μας, τόσο γερά στεριωμένο πάνω μας, που δεν καταλαβαίνουμε την ''αηδιαστική'' και περίεργη όψη της πρακτικής αυτής.

Site με σιχαμερά φαγητά ανά τον κόσμο (+εικόνες...) 

Είμαστε όλοι ίδιοι μες στη διαφορετικότητά μας και τρώμε ΌΛΟΙ ανεξαιρέτως ένα κομμάτι της σιχαμερής και freak πίτας που λέγεται ανθρώπινη φύση.

Ανθρωπος του 10-8 ή του 9-9

Η έμπνευση γεννήθηκε ώρα ιερή, την ώρα του φαγητού. Καθώς έτρωγα το τοστ που με τόσο κόπο έφτιαξα, σκεφτόμουν αν έπρεπε πρώτα να φάω το γύρω γύρω και να αφήσω το καλό κεντρικό κομμάτι για το τέλος ή να φάω από τη μία άκρη στην άλλη κανονικά...
 Στην πρώτη περίπτωση θα τελείωνα το γεύμα μου με την ευχαρίστηση ότι έφαγα τελευταία την καρδιά (αν και θα είχε κρυώσει ως ένα βαθμό μέχρι να τελειώσω τα πέριξ ψωμάκια)
 Στη δεύτερη περίπτωση θα είχα φάει κόρα-καρδιά-κόρα, το ωραίο όμως κομμάτι θα ήταν πιο ζεστό και δεν θα είχα μπουχτίσει από το πολύ γύρω ψωμί.

Προφανώς η όρεξη για φιλοσοφία ήταν μεγαλύτερη της πείνας, ενώ τα μαθηματικά που πρωτύτερα είχαν μονοπωλήσει το χρόνο μου, έσυραν στη σκέψη μου τον αριθμό 18, και πώς μπορείς να φτάσεις σε αυτόν από 2 ''οδούς'', 9+9 ή 10+8...

Από τη μία έχεις μια διακύμανση 2ης τάξης (η διαφορά 10-8=2) με τη ζυγαριά να γέρνει, ενώ από την άλλη ισορροπία..
Τί είναι όμως καλύτερο, και δεν αναφέρομαι σε αλγεβρικές πράξεις αλλά σε στάση ζωής. Τα ''αναταραχώδη'' βιώματα, τα έντονα συναισθήματα χαράς (καραδοκεί όμως έντονη λύπη), ή η ατάραχη γαλήνια πορεία, ένα σταθερό βάδισμα σε ίσιο δρόμο χωρίς εκπλήξεις και απρόοπτα.?

Δίλημμα.. Ο άνθρωπος θέλει την ισορροπία και τη σιγουριά που το 9-9 αντιπροσωπεύει, θέλει την ήρεμη θάλασσα ώστε να μπορεί καθαρά να διακρίνει το νησί που κάνει την εμφάνισή του στον ορίζοντα.

Με μια δεύτερη σκέψη όμως όχι. Πιο ενθουσιώδης φαντάζει η 10- 8 εκδοχή με τα έντονα συναισθήματα να διαδέχονται το ένα το άλλο, υποδεικνύοντας πως μια μεγάλη ανηφόρα τελικά οδηγεί σε μια μεγάλη τσουλήθρα στην άλλη μεριά του βουνού! :D
 Το άγνωστο συναρπάζει και παρότι ο άνθρωπος αναζητά το στεγανό, μέσα του αποζητά το απρόοπτο. 

Τελικά  καλύτερα 9-9 ή 10-8?  
Το 9-9 δεν αφήνει περιθώρια δράσης, ο χώρος ανάμεσά του είναι 0, ενώ στο 10-8 είναι 2.
Το ανεβοκατέβασμα αυτό δείχνει ζωή, όπως οι ηχητικές γραμμές ενός τραγουδιού ή ένα εγκεφαλογράφημα ζωντανού ανθρώπου. Η στατικότητα είναι αδράνεια, ακινησία, θάνατος.

Τέλος χρόνου!!! Συνοψίζοντας η πρώτη διαδρομή του τοστ είναι το 10-8 και η δεύτερη το 9-9.. Όπως και να' χει, το τοστ στο τέλος θα φαγωθεί και το χαρτί θα γράφει 18. Το πώς επιλέγει τώρα κανείς πώς θα φάει το τοστ του, είναι δικό του θέμα...

Warning: το παραπάνω ποστ θέλει αφαιρετική σκέψη και φαντασία για να ακολουθήσει ο αναγνώστης τον σπειροειδή συλλογισμό που παρατέθηκε...

Παρρησία ή Παραλογία?

        Ο καθένας παλαιότερα σε αυτό τον κόσμο προσπαθούσε να επιβιώσει. Σήμερα προσπαθεί να αναδειχθεί και να επιβληθεί. Και άμα είναι όντως ανίκανος να το καταφέρει, είναι τουλάχιστον πανούργος ώστε να εφευρίσκει άλλους τρόπους να καλύψει το κενό. Για να κάνουμε τώρα τα πράγματα πιο συγκεκριμένα αναφέρομαι στα άτομα εκείνα που ''θαμπώνουν'' τα πλήθη με την παρρησία τους, όχι τόσο επειδή έχουν κάτι να πουν, αλλά επειδή τα λένε ωραία. 

        Ο σωστός ομιλητής και αυτός που όντως έχει δίκιο και δε θέλει απλά να βγει από πάνω, πάει με τα λόγια του από το Α στο Β με τρόπο ξεκάθαρο, όχι μέσω 1000 μονοπατιών.

Ας επεξεργαστούμε λίγο το επόμενο παράδειγμα, πώς μπορεί κανείς να πείσει ότι το μαύρο είναι άσπρο.

          Στη συγκεκριμένη κλίμακα προχωρώντας μερικά χιλιοστά κάθε φορά φτάνουμε χωρίς να το καταλάβουμε σε αναπάντεχο αποτέλεσμα, αφού οι 2 κοντινές αποχρώσεις που κάθε φορά επισημαίνουμε είναι σχεδόν ίδιες. Τα χρώματα μέσα στα 3 κυκλάκια δεν είναι ίδια, όσο και αν ξεγελούν το μάτι.
 Ανάγοντας λοιπόν το παραπάνω παράδειγμα σε συλλογιστική πορεία ενός επιχειρήματος, εμένα προσωπικά μου έρχονται στο μυαλό άτομα που ενώ εκ πρώτης όψεως καλά τα λένε, στο τέλος κάτι δε πάει σωστά, ωστόσο δεν έχεις κάτι να αντιπεις διότι η πορεία του συλλογισμού τους γίνεται με λογική αλληλουχία χωρίς άλματα. Όπως στην χρωματική κλίμακα εκμεταλλευτήκαμε τη στοιχειώδη διαφορά των χρωμάτων, έτσι και τα άτομα αυτά χρησιμοποιούν έννοιες σχεδόν ταυτόσημες, όχι όμως απόλυτα ίδιες. Το ''παιχνίδι'' αυτό με τα συνώνυμα οδηγεί τελικά εκεί που θέλει ο ομιλητής και αποπροσανατολίζει από το ορθό. 

        Ο τρόπος αυτό είναι βέβαια εντυπωσιακός και ''πονηρός'', δε παύει ωστόσο να είναι κενός σε ουσία και επιχείρημα. Τα άτομα που υιοθετούν τον τρόπο αυτό προσέγγισης των πραγμάτων, αντί να παραδεχθούν πως έχασαν το μικρό άτυπο ''διαγωνισμό αντιλογίας'' από το συνομιλητή τους, επιμένουν στη ματαιοδοξία τους και θαρρούν πως αν αναποδογυριστεί το λάθος γίνεται σωστό.

        Γνωρίζοντας λίγο φυσική μπορεί κανείς να αντιληφθεί τις μικρές αποκλίσεις από τη λογική που κάθε φορά γίνονται σε μία συλλογιστική δομή, και να προβλέψει πως το τελικό συμπέρασμα θα αλλοιωθεί κατά πολύ. Διακεκριμένοι επιστήμονες τόνισαν αυτό ακριβώς, πως ένα απειροελάχιστο σφάλμα μπορεί να μεταβάλλει σημαντικά το αποτέλεσμα. Φανταστείτε ένα λόφο με μία κορυφή στοιχειώδους εμβαδού, πάνω στην οποία ισορροπεί ένα μπαλάκι. Η πορεία την οποία θα ακολουθήσει το μπαλάκι (η πλευρά του λόφου από την οποία θα τσουλήσει), μπορεί να αλλάξει για μερικά χιλιοστά του χιλιοστού, που υπό κανονικές συνθήκες θεωρούνται αμελητέα!

Αυτά τα χιλιοστά εκμεταλλεύεται ο καθένας σήμερα και ελπίζει πως με τον πολλαπλασιασμό αυτών θα έχει κέρδος. Κάνει τα πάντα για να αναγκάσει τη σφαίρα να μη κυλίσει προς τα εκεί που αυτή ρέπει, αλλά εκεί που αυτός θέλει...

Παραγοντοποίηση ακαιρέων απο 1 ως 100. με ρίζα.

Πρώτοι αριθμοί (δεν διαιρούνται με κανέναν αριθμό παρά μόνο με τη μονάδα και τον εαυτό τους): 1, 2, 3, 5, 7, 11, 13, 17, 19, 23, 29, 31, 37, 41, 43, 47, 53, 59, 61, 67, 71, 73, 79, 83, 89, 97.

Αριθμοί που δεν είναι πρώτοι και δεν απλοποιούνται με ρίζα (μορφή  κ√λ) : 6, 10,14, 15, 21, 22, 26, 30, 33, 34, 35, 38, 39, 42, 46, 51, 55, 57, 58, 62, 65, 66, 69, 70, 74, 77, 78, 82, 85, 86, 87, 91, 93, 94, 95)

              (ΑΡΙΘΜΟΣ→ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΑΠΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ)

4→2                                                      52→2√13       

8→ 2√2                                                 54→ 3√6                
9→3                                                      56→ 2√14               

12→ 2√3                                               60→ 2√15     

16→4                                                    63→ 3√7          
18→ 3√2                                               64→ 8

20→ 2√5                                               68→ 2√17
24→ 2√5                                               72→ 6√2
25→ 5                                                   75→ 5√3

27→3√3                                                76→ 2√19
28→2√7                                                80→ 4√5


32→4√2                                                81→ 9

36→ 6                                                   84→ 2√21


40→ 2√10                                             88→ 2√22

44→ 2√11                                             90→ 3√10
45→3√5                                                92→ 2√23

48→4√3                                                96→ 4√6
49→ 7                                                   98→ 7√2
50→ 5√2                                               99→ 3√11    

                           100→ 10 :D

     
    

Οι 100 πιο ισχυρες προσωπικότητες της ιστορίας.

Πρόσφατα βρήκα σε ένα site την παρακάτω εικόνα. Απεικονίζει τις 100 πιο ισχυρές προσωπικότητες που άφησαν ένα τεράστιο στίγμα στην ιστορία και άλλαξαν την πορεία του κόσμου σημαντικά. Η αρίθμηση ξεκινάει από το 1 (κάτω αριστερά) και φτάνει στο 100 (πάνω δεξιά). Αν κοιτάξετε προσεκτικά στην αριστερή πλευρά υπάρχουν βοηθητικά νούμερα.
Νεότερες αναθεωρήσεις της λίστας έχουν ανακατατάξει τα πρόσωπα, το συγκεκριμένο λοιπόν Top100 έχει υποστεί κάποιες αλλαγές με τα χρόνια.
Παρακάτω παρατίθεται το όνομα όσων μπόρεσα να αναγνωρίσω. Ζητώ από όποιον γνωρίζει κάποιο πρόσωπο το οποίο δεν έχω συμπεριλάβει, να σχολιάσει (ακόμα και αν δεν είναι σίγουρος ;) )

1. Muhammad ibn ‘Abdullāh              2. Isaac Newton
3.Jesus                                              4.Buddha
5. Confucius                                      6.St. Paul the Apostle (Άγιος Πέτρος)
7. Cai Lung                                       8. Johannes Gutenberg
9. Christofer Colombus                     10.Albert Einstein
11. Karl Marx                                   12.Louis Pasteur
13.Galileo Galilei                              
15.Vladimir Lenin                              16. Moses (Μωυσής)
17. Charles Darwin                            18.Shih Huang Ti
19.Augustus Ceasar                           20. Mao Zedong
21. Genghis Khan                             
23.Martin Luther                                24. Nicolaus Copernicus
25.Antoine Lavoisier                          26. Constantine the Great
27.George Washington                     
33.Signumd Freud                             34. Alexander the Great                
35. Napoleon Bonaparte                   36. Adolf Hitler
37.William Shakespeare                   38. Adam Smith
                                                        40.Antonie van Leeuwenhoek                                         
43.Ludwig van Beethoven                 44. Alexander Graham Bell
45.James Dalton                               46. Simón Bolívar
47. Alexander Fleming                     
49. Michelangelo
                                                         54. Max Planck
55. John Calvin                                 56. James Clerk Maxwell
59.Gregor Mendel                            60. Joseph Lister
61.Nikolaus August Otto                 62. Edward Jenner 
63.Joseph Stalin
                                                        66. Fransisco Pizzaro
67. Hernando Cortes                        68. Queen Isabella I
                                                         84. Rene Descartes
89. Pope Urban II